Zondagmorgen 19 november was het dringen aan de ingang van de bioscoop. Pastoor en dominee zouden er met afgunst naar gekeken hebben. Maar de weervisserij hebben de Bergenaren nu eenmaal in het hart gesloten, en als er dan een (eigenlijk) éénmalige voorstelling van een nieuwe film is, wat doe je dan? Ga je dan óp de knieën of toch liever dóór de knieën? Uw verslaggever koos voor het laatste, en moest er met spijt in het hart de stadsexcursie van de Geschiedkundige Kring door missen.
Meer dan vijfhonderd belangstellenden hadden dezelfde keuze gemaakt. Na de bekendmaking in de krant afgelopen dinsdag liep het meteen storm, en werd de volgende dag al een tweede zaal ingevoegd. Tenslotte liep zelfs een vierde zaal geheel vol. Gelukkig heeft filmclub Cinema Paradiso besloten om deze film later nog een keer te vertonen. Dat wordt waarschijnlijk januari 2018, dus houdt het nieuws in de smiezen!
Sfeerbeelden
De film zelf is veel meer dan een verduidelijking van de eeuwenoude vangstmethode. Cineast Edward Snijders vertelde dat het weliswaar zijn bedoeling was geweest om de weervisserij als techniek in beeld te brengen, maar gaandeweg werden de mensen zelf die deze beoefenen, steeds interessanter. In somtijds iconische beelden zie je de vissers in touw bij het zagen van bomen voor het weer, en de bouw van de zgn vleuken met deze bomen.
Sfeerbeelden van een vroege zonsopgang en ochtendmist op het water roepen een dromerige sfeer op, waarna de vissers in korte bewoordingen vertellen hoe de praktijk in werkelijkheid is. Zij voelen zich duidelijk bevoorrecht om in de vrije natuur te kunnen werken, al is dat wel hard aanpoten. En aangezien het getij tweemaal per dag voorbijkomt, wordt er behalve overdag ook ‘s nachts bij het weer gewerkt. ‘s Nachts zijn de hoeveelheden ansjovis zelfs groter.
Toen Henk (van Schilt) vertelde dat schoonpa Cor (van Dort) al 84 jaar was, konden mensen in de zaal dat bijna niet geloven. De filmbeelden toonden een visser die nog steeds zijn mannetje staat, met gemak in en uit de boten stapte, bomen sjouwde en het net in het weer voorttrok. Je hoorde de zaal bijna denken: ‘Zo wil ik ook wel oud worden’….!
Edward Snijders zei na afloop bij felicitaties over de fantastische beelden die hij geschoten had dat hij graag ook nog storm had meegemaakt. Maar dat zat er dat seizoen kennelijk niet in. Wie weet, wordt dit nog een aanvulling? Wat hij met deze film heeft laten zien, toont eens temeer aan dat dit immateriële erfgoed behouden moet blijven. De tijd zal het leren. Met deze film zal de vraag naar de toch al drukke excursies naar de weervisserij alleen maar toenemen. Maar voor behoud van dit erfgoed zijn vooral mensen nodig die dit vak willen uitoefenen.
Markiezaatsmeer
Bijna zou je vergeten dat het programma van die ochtend nóg een film omvatte. Een film die naadloos aansloot: voorafgaand aan de film Cor & Henk werden de aanwezigen vergast op een indrukwekkende film van Brabant Landschap over het Markiezaatsmeer. Bij tijd en wijle denk je dat je naar een film van David Attenbourough zit te kijken. Via deze link is de trailer bekijken. Fantastisch, wát een prachtig natuurgebied en wát een geweldige weergave ervan. Eens temeer realiseer je je dat wie hier op de Brabantse Wal op een wel heel goed gelukt stukje Nederland en Europa wonen. En dan te bedenken dat er nog niet eens zo lang geleden plannen geweest zijn om hier een havengebied van te maken! Brrrrr! Niet meer aan denken, maar gewoon uitkijken naar het moment dat deze films nóg eens worden vertoond.
Tip: Meer foto’s uit de film Cor & Henk zijn hier te zien, met dank aan BNdeStem. Ze geven een goede indruk van de sfeer die de film oproept.
