De jubileumeditie van de jaarlijkse geschiedenisquiz was drukker bezet dan ooit. Vele spannende vragen leerden vooral dat er nog veel te leren is over de lokale geschiedenis. Vooraf hadden zich 23 groepen van elk 6 personen aangemeld om de vriendschappelijke strijd aan te gaan. Publiek was er ook volop. Dan vergt de organisatie van zo’n quiz vergt behoorlijk wat gemotiveerde mensen. Zo waren in totaal naar schatting zo’n 190 enthousiastelingen aanwezig om van de tot dan uiterst geheime lijst met vragen de antwoorden te bedenken. Liefst de juiste, maar vaak bleken die later toch een openbaring. Want wie kwam er nu bijvoorbeeld op het idee dat het Markiezenhof na de inname door de Fransen niet een kazerne werd, maar eerst een militair hospitaal was? Uw correspondent (als publiek aanwezig) meende dat alleen het gouvernementshuis die functie vervulde, maar dat bleek dus een vergissing. Verwarrend en leerzaam.
Voordat de pennen tot strijdwapen werden geslepen, memoreerde de organisatie even dat deze editie van de geschiedenisquiz een jubileumeditie was. Overwogen was om dit feit op historische wijze te herdenken, door bijvoorbeeld gebak uit te delen, een citroentje met suiker of een advocaatje (met slagroom?) aan te bieden. De deelnemers zouden hier geen moeite mee gehad hebben, maar omdat dit organisatorisch nogal complex was volstond de organisatie met het aanbieden van een rondje. Fons Evers toonde dit rondje ook, tot groot plezier van de aanwezigen. Rud Smit zat erbij en keek er naar, maar liet zich er niet over uit.
Toen barstte het vragenvuur los. Vier rondes met 16 vragen en twee themarondjes, waarbij de vragen de kennis van de deelnemers toetsten over hele oude tot aan nieuwe en zelfs recente geschiedenis. Alles met betrekking tot het Bergse of het markiezaat. Ook vragen mbt het Bergse dialect kwamen voorbij. De leeftijd van het merendeel der deelnemers maakte echter dat een woord als ‘Ollewaai’ niet eens als verouderd werd beschouwd.
De themarondes kostten warempel meer hoofdbrekens.
De 6 voorbladen van jubileumboeken van plaatselijke organisaties bleken niet zomaar thuis te wijzen.
Het thema krantenknipsels toonde berichten over weliswaar breed bekende gebeurtenissen, maar in welk jaar hoorde dat bericht nu thuis?
Ook de gevelstenen in de tweede themaronde leidden velen op een dwaalspoor. Leerzaam daarin was wel dat gevelstenen niet alleen iets van ‘vroeger’ is, maar dat er nog met regelmaat nieuwe verschijnen. ‘Agge mar leut et!’ kennen we allemaal wel, maar dat dit ergens op een gevelsteen staat bleek nieuws, ook voor uw verslaggever.
Op één tafel zag (en hoorde) uw correspondent zelfs een muntstuk vallen om het juiste antwoord te bepalen. Niet duidelijk is of het eindresultaat hier positief door werd beïnvloed. Ronde na ronde wisselden deelnemers van kopgroep en peloton. Spannend tot het allerlaatste moment.
Tenslotte bleken ‘De Eigenwijzen’ met een neuslengte de strijd gewonnen te hebben. Gefluisterd wordt dat dit op geheel eigen eigenwijze wijze werd gerealiseerd. Een der vragen in de eerste ronde bleek immers wel héél gemakkelijk door die groep te kunnen worden beantwoord. Het gevraagde antwoord was namelijk de naam van een van de Eigenwijzen… Omdat vanuit andere groepen al tijdens het stellen van de vraag naar die persoon werd gewezen, lijkt van voordeel echter geen sprake. Ook de jury verblikte of verbloosde niet.
Nadat de eindstand bekend werd, schroomde het kennelijk krenterige organisatiecomité niet zich gelukkig te prijzen dat de Lievevrouweparochie na twee keer winnaar op rij te zijn, dit jaar op een overigens respectvolle tweede plaats eindigde. Zo hoefden ze gelukkig geen nieuwe wisselbeker aan te schaffen…. Voor de winnaars was er naast de beker ook het beeldje ‘Horen, zien en zwijgen’ van Marijke Evers. Dat thema was teveel gevraagd. De winnaars hebben duidelijk meer met ‘horen, zien en doorvertellen’.
De Eigenwijzen mogen dan de beker en de eer mee naar huis slepen, vast staat dat alle andere deelnemers, én de andere aanwezigen, ook gewonnen hebben. Te vaak immers klonken kreten van verbazing bij het bekendmaken van de antwoorden. Waarmee werd aangetoond dat men nooit te oud is om te leren.
Dank zij inmiddels tien achtereenvolgende quizzen met een almaar groeiend succes laadt de organisatie de schone doch moeilijke taak op zich, om zichzelf het volgende jaar weer te overtreffen. De deelnemers hebben er alle vertrouwen in.
Het ziet er dus naar uit, dat deze schone traditie tot in de verre toekomst zelf tot het Bergse erfgoed zal gaan behoren. Of wellicht zelfs tot het Olympische erfgoed, want zoals een deelnemer van een der (andere) groepen opmerkte, “Het gaat niet om het winnen, maar om het meedoen”. Dat kon iedere aanwezige alleen maar beamen.
De einduitslag
Deze vindt u in hieronder, inclusief het behaalde puntentotaal.
Als u denkt dat meedoen aan zo’n quiz gemakkelijk is, of als u eens wilt oefenen, dan vindt u hieronder alle vragen die de deelnemers per ronde binnen tien minuten (na presentatie van de vragen in pakweg drie minuten) moesten beantwoorden. Kortom, een kwartier per ronde mag u gebruiken. Klik op de onderstreepte woordjes.
De inleiding.
De eerste ronde en themaronde.
De tweede ronde en themaronde.
De derde ronde en themaronde.
De vierde ronde.
En de eindstand 2014 van de quiz
Ook kunt u de editie van het vorige jaar 2013 opvragen.
AvL
